فرناز موسوی - دانش آموخته ی مقطع کارشناسی مهندسی معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز
حامد بیتی - پژوهشگر دکتری دانشگاه هنر تهران و عضو هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز

امروزه با تولید مصالح ساختمانی گوناگون و فراهم شدن امکانات جابه جایی و حمل و نقل آنها مصالح بیشتر و متنوع تری برای ساخت و ساز در دسترس قرار گرفته است علی رغم توسعه تکنولوژی و تنوع مصالح در دسترس جهت ساخت و ساز به علت یکسان شدن جزئیات و تکنیک های ساخت همچنین استاندارد شدن بسیاری از تجهیزات تفاوت های منطقه ای در ساخت و سازها از میان رفته و سیمای مناطق مختلف یکسان شده است سنگ یکی از مصالح پرکاربرد از گذشته تا به امروز بوده است ولی باگذشت زمان نحوه ی استفاده از ان در ساخت و سازها دچار تغییراتی شده است این مطالعه به دنبال یافتن جایگاه سنگ در ساخت و سازهای معاصر می باشد برای این منظر ابتدا چیستی سنگ و تاریخچه آن مورد مطالعه قرار می گیرد سپس کاربرد سنگ در معماری بومی مورد بررسی قرار گرفته است و به دنبال آن ضمن مقایسه تطبیقی ساخت و ساز معاصر با سیستم ساخت بومی نحوه ی حضور سنگ در معماری معاصر مورد تحلیل قرار خواهد گرفت نتایج مطالعه نشان می دهد که امروزه یکی از دلایل اصلی محدودیت استفاده از مصالح بومی از جمله سنگ در معماری کشور عدم توجه جامعه مهندسی کشور معماران بر این موضوع می باشد فلذا لروم توجه به نظام آموزش معماری بازنگری در محتوای دروس فنی ساختمان مربوط مورد تاکید قرار می گیرد

سنگ،تکنولوژی،معماری بومی،معماری معاصر،مهندسی