اثربخشی بازی درمانی در بازداری کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه -بیش فعالی

نارسایی توجه و بیش فعالی از شایعترین اختلالات کودکان است. نقص در بازداری رفتاری یکی از مشکلات عمده این کودکان است. بازی درمانی یکی از مداخلات مهم در این کودکان می باشد. هدف از این پژوهش سنجش اثربخشی بازی درمانی بر بهبود بازداری در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی است. پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر سنین 12-7 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش ناحیه 5 مشهد و نمونه آماری 24 نفر دانش آموز بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، آزمون استروپ گرفته شد. گروه آزمایش 8 جلسه بازی درمانی را دریافت نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها داده ها آزمون تحلیل کوواریانس انجام گرفت. نتایج نشان داد که بازی درمانی به صورت معنادار در بهبود توان بازداری کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی اثربخش بوده است. بنابراین این رویکرد می تواند مداخله ای مؤثر در بهبود عملکرد بازداری در کودکان مبتلا به اختلال محسوب شود.

کلیدواژه ها:

اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی ، بازی درمانی ، بازداری