ستاره شجاعی

هدف این پژوهش مطالعه نگرش های اجتماعی خواهران و برادران عادی در مورد خواهر و برادر یا ناتوانی شان بود. بدین منظور 140 خواهر و برادر عادی سنین 13 تا 18 ساله دارای خواهر و برادر یا نشانگان داون،خواهر و برادر اتیستیک و خواهر برادر و کم توانی ذهنی انتخاب و نگرش های آنها در مورد خواهر و برادر با ناتوانی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که خواهران و برادران افراد نشانگان داون معتقدند که خواهر و برادر با نشانگان داون آنها می توانند وارد بازار کار شوند و به استقلال برسند اما خواهران و برادران افراد اتیستیک و افراد کم توانی ذهنی معتقدند که خواهران و برادران شان افراد بدبختی هستند،توسط دیگران به حاشیه رانده می شوند و به خواهران و برادران عادی آنها فشار وارد می کنند. درواقع خواهران و برادران افراد اتیستیک معتقدند که نخست از دیگران آنها را درک نمی کنند ، در تعامل اجتماعی با دیگران مشکل دارند، در یک خانواده محدود هستند و زندگی عادی ندارند.دوم، به دلیل داشتن خواهران و برادران با ناتوانی احساس ناخشنودی، چشم بی ارزشی می کنند و سوم و معتقدند که فراکیر سازی برای خواهر و برادراتیستیک شان مناسب نیست و محیط ویژه مناسب ترین محیط آموزشی برای این افراد است. افزون بر این خواهران و برادران افراد اتیستیک در مقایسه با خواهران و برادران با نشانگان داون و افراد با کم توان ذهنی از خودپنداره پایین تری برخوردار هستند. بر اساس یافته ها پیشنهاد می شود که حمایت های لازم از همه اعضای خانواده دارای کودکان با ناتوانی ها به ویژه خواهران و برادران عادی آنها صورت گیرد.

نگرش های اجتماعی،خواهران و برادران،خواهر و برادر با ناتوانی