صفدر زینالی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق بین الملل دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
مهین حنیفه پور - دانشجوی دکترای بیابان زدایی دانشگاه تهران

یکی از مولفه های مبتلا به محیط زیست کشور مواد زائد تولیدیاست. اجتماعات انسانی از دیرباز پس از مورد استفاده قرار دادنمنابع مختلف طبیعی موجود بر روی کره زمین، قسمتهای غیر قابلاستفاده آن را دفع می نمودند. این موضوع مشکل خاصی را ایجادنمی کرد زیرا تعداد و توزیع انسان های موجود بر روی کره زمین بهنسبت مساحت آن خیلی اندک بود. اما امروزه به دلیل افزایش تعداد،توزیع و تراکم جمعیت و بدنبال آن تحولات پیش آمده در میزان وکیفیت مواد مصرفی، معضل تولید و دفع پسماندها به نحو بارزیگریبان گیر جوامع بشری بویژه در شهرها گردیده است. پسماندهاباتوجه به کمیت وکیفیت یکی اثرگذارترین مواد مخرب محیطزیست تلقی می شوند. تا قبل از تصویب قانون مدیریت پسماندها،قانون مشخصی در مورد پسماندها وجود نداشت و برای رفع مشکل ازسایر قوانین استفاده می شد. با تصویب قانون مدیریت پسماندها درسال 88 تا حدودی این خلا قانونی رفع گردید. درصورت داشتنبرنامه و حقوقی قانونمند می توان ازآنها به عنوان یک فرصت طلاییاستفاده کرد. آنچه موجب مشارکت فعال آحاد ملت دررفع معضلات محیط زیست و تغییر رفتارها و عادات غیر زیست محیطی می شود،تنها ارتقاء سطح فرهنگ و ایجاد حقوقی قانونمند می باشد. حلمشکلات پسماند یک مسئله چند بعدی و پیچیده ای را مطرح میکند که نیاز به همکاری و همیاری و تجمیع همه امکانات جامعه(دولت، موسسات خصوصی و عمومی) و به ویوژه شهروندان دارد. دراین مقاله به بررسی انواع پسماند و قواعد حقوقی آنها پرداخته خواهد شد.

پسماند، زیست محیطی، قانون مدیریت پسماندها