بررسی نقش گردشگری پایداردر مناطق طبیعی و حفاظت شده

گرد شگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت می گرفت. درایران گردشگری به معنای امروزی از دهه 1330 آغاز شد،بومگردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگهامیگردد. اسلام نیز سیر در طبیعت را تفکری برای اهل علممیداند. از جمله شاخه های گردشگری اکوتوریسم است. که از دهه1970 وارد ادبیات جهان شده هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشددارد و به معنای سفرهای مسوولانه و هدفمند به طبیعت است .در میان گزینه های مختلف گردشگری ، بومگردی با حفظ محیطزیست ، التزام به توسعه جوامع و احترام به ویژگی های فرهنگی ازجمله گزینه ای است که بیشترین سازگاری با مفهوم پایداری رادارد. ازابعاد اکوتوریسم می توان به مناطق حفاطت شده، جنگلی،پارک های ملی، طبیعت درمانی، ورزشهای ساحلی، شکار و ازجاذبه های طبیعی کشور به قله های مرتفع، ، رودخانه ها، آبهایمعدنی و … اشاره نمود، حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تامینرفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد، همچنین کمک بهاقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبتاکوتوریسم و آلودگی ، تخریب محیط و نابودی گونه های جانوریو گیاهی از اثرات منفی آن می باشد. برای حفظ اکوتوریسمپایداری آن بایستی مد نظر باشدکه با سازماندهی، برنامه ریزیدرست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید.سازمان محیط زیست برای تحقق اصل پنجاه قانون اساسی درراستای توسعه پایدار وظایف دشواری دارد. بررسی اجمالیاکوتوریسم از اهداف تحقیق و نبود متولی مخصوص و ضعفمدیریت از یافته های آن است.

کلیدواژه ها:

گردشگری طبیعی ، مناطق حفاظت شده ، اکوتوریسم ، حفاظت از محیط زیست و اثرهای طبیعی ، پایداری جوامع محلی