تحلیل بازدارنده های برپایی حکمروایی خوب شهری در ایران

در دهه های اخیر با گسترش سریع شهرنشینی به ویژه در کشورهای جهان سوم شاهد بروز نابسامانی ها ومشکلات فراوانی در اداره امور شهرها بوده ایم که ریشه در مدیریت نامطلوب و غیرتخصصی داشته است.امروزه اجرای حکمروایی خوب شهری و بررسی بازدارنده های آن به هدف اصلی بسیاری از سیاست ها،برنامه ها و اقدامات مدیران شهری تبدیل شده و به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکردتصمیم گیران و مدیران و سطح کیفیت زندگی شهری مورد استفاده قرار می گیرد. وجود مشکلاتی مانندضعف منابع درآمدی، کمبود وسایل حمل ونقل عمومی، ترافیک و اتلاف وقت شهرنشینان در ترددهایشهری، کمبود فرصت های شغلی مناسب، کمبود مراکز درمانی، گرانی و کمبود مسکن مناسب، مشکلاتو آسیب های ناشی از نابرابری های اجتماعی، تغذیه نامناسب، آلودگی آب، آلودگی هوا، کمبود امکاناتفراغتی، جرائم، ناامنی و آسیب های اجتماعی و غیره زندگی شهری را با چالش های جدی مواجه ساختهاست و بر لزوم توجه به حکمروایی شایسته شهری بیش از پیش افزوده است. در این مقاله ابتدا ابعادحکمروایی خوب شهری بررسی و تبیین می شود و سپس به تحلیل مسائل و موانع پیشرو در راستایحکمروایی خوب شهری از طریق تحلیل محتوای تحقیقات انجام شده و شاخص های بین المللی وداخلی پرداخته شده است. در انتها با بیان نقش و تأثیر حکمروایی خوب شهری برای تحقق توسعه پایدارشهری، پیشنهادهایی در جهت اجرای حکمروایی شهری ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

حکمروایى خوب ، شهر ، بازدارنده ها ، ایران