باستان گرایی در فرهنگ و ادبیات دوران سامانی

پس از استیلای اعراب در خراسان و ماوراءالنهر و سایر کشورهای عجم، جنبشهای آزادی خواهی و استقلال طلبی رواج پیدا کرد. این جنبشها منجر به پیدایش دولتهای ملی طاهریان، صفاریان و سامانیان شد. در تحکیم استقلال دولتهای مذکور زبان فارسی نقش ویژهای داشت. سامانیان از جمله حکومتهای بودند که در راستای زنده کردن سنتهای باستانی به ادبیاتپارسی توجه نشان دادند و ثمرات خوبی بر جای گذاشتند که از جمله این ثمرات باید به شاهنامه حکیم توس اشاره کرد. این مقاله در صدد است با روش توصیفی - تحلیلی از طریق برکشیدن منابع کتابخانهای به استراتژی فرهنگی سامانیان و نگرش به باستان در ادبیات آن دوران بپردازد

کلیدواژه ها:

باستان گرایی ، سامانیان ، ادبیات ، فرهنگ ، شاهنامه