تعیین نقش شاخص های توسعه پایدار شهری بر ریسک های ایمنی، سلامتی و زیست محیطی پروژه های ساخت (مطالعه موردی پالایشگاه های گازی شرکت نفت و گاز پارس)

در بیشتر کشورهای در حال توسعه تأسیسات زیربنایی، تکنولوژی و نیروی متخصص مورد نیاز صنعت در شهرها وجود داشتهاند؛ لذا غالب فعالیت های اقتصادی و تولیدی در کنار این شهرها شکل گرفته و باعث رشد سریع آنها شده است. مطالعات انجام شده در زمینه حوادث صنعتی نشان داده است که عامل انسانی، مهم ترین و اصلی ترین نقش را در بروز حوادث دارد به طوریکه۶۰ الی ۹۰ درصد حوادث درنتیجه مستقیم خطاها و اشتباهات انسانی به وقوع می پیوندند. خطای انسانی به عنوان یکى از مهمترین انواع رفتارهاى ناایمن یک تصمیم یا رفتار نامناسب است که می تواند نه تنها از اثربخشی، ایمنی یا عملکرد سیستم بکاهد بلکه باعث بروز ریسک های فردی و زیست محیطی گردد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیرات بهبود شاخص های توسعه پایدار شهری بر کاهش یا افزایش ریسک های موجود در فرآیند ساخت و راه اندازی در پروژه های ساخت می باشد. جهت سنجش روایی پرسشنامه و به منظور انجام پیش تست، پرسشنامه مورد نظر در مرحله توزیع و با توجه به نظرات خبرگان نسبت به اصلاح آن اقدام گردید. جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها، یک مرحلهپیش آزمون انجام گرفت و ۳۰ پرسشنامه در میان جامعه آماری توزیع و ضریب آلفای کرونباخ آن اندازه گیری گردید. با توجه به این که آلفای کرونباخ عدد ۰.۸۴ شده است بنابراین پایایی پرسشنامه ها نیز تأیید می گردد. نتایج گویای این واقعیت است که افزایش میزان تعدادی از شاخص های توسعه انسانی بر کاهش ریسک های موجود تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

پایدار شهری ، شاخص توسعه ، ریسک ، FMEA