مطهره رجنی - کارشناس ارشد محیط زیست، گرایش زیستگاه ها و تنوع زیستی
فاطمه کوهستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر
حسین برزمینی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات تطبیقی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

آب، خاک، هوا، گیاهان، حیوانات و مناسبات بیولوژیک بین آنها، شکل دهنده ی روابط و نظام های زیستی طبیعی است. بحران های حال حاضر محیط زیست، لزوم توجه هر چه بیشتر به تعاملات بین انسان و طبیعت را ضروری کرده است. قرآن کریم در آموزه های خود بر مصونیت طبیعت، منابع طبیعی و تعادل زیست محیطی از هر گونه تجاوز و تعدی تأکید ورزیده است و بر این اساس، تجاوز و تعدی به طبیعت را فساد در زمین دانسته که عذاب اخروی و مسئولیت دنیوی را در پی خواهد داشت. بر اساس آموزه های دینی، انسان مسلمان نیز باید خود را در هر مکان و موقعیتی نگه دارنده و پاسدار امانت ها و نعمت ها از جمله محیط زیست انسانی بداند. بسامد و تکرار بسیاری از واژگان مربوط به طبیعت در قرآن، حاکی از این اهمیت است که از آن جمله می توان به واژه ارض 1541 بار، سماء 310 بار، ماء 64 بار، شمس 33 بار، جبل 39 بار و قمر 27 بار اشاره نمود. در مجموع در قرآن کریم بیش از 500 آیه وجود دارد که در موضوعاتی چون محیط زیست و نحوه برخورد ما با آن به راهنمایی می پردازد. نام گذاری سوره ها به نام پدیده های طبیعی نیز حکایت از اهمیت آنها می کند. دین مبین اسلام در این عرصه دستورات مشخص و موکدی دارد و حفاظت محیط زیست را که نسل امروز و نسل های بعدی باید در آن حیات اجتماعی رو به رشدی داشته باشند، یک وظیفه عمومی برمی شمارد.

قرآن کریم، اسلام، احادیث اسلامی، محیط زیست، حفاظت، طبیعت