بهزاد محبی - مربی گروه آموزشی هنر، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران

؛ الله اکبر تجلی حقیقت هستی در واژه هاست، شروعی با بزرگی اش و پایانی با لا اله إلا الله ؛ یادآور هر روزه عظمت حق و اینکه اول و آخر اوست و تجلی وحدت در کل کائنات می باشد نشانی از جمال و کمال الاهی در آخرین دین الاهیست؛ کلماتی پر معنا، کوتاه و پرمحتوا؛ که در معنا شناسی نیز تمام وجه زیبایی خود را حفظ می کند نه چیزی از آن کم می شود و نه چیزی بر آن افزوده می گردد. چه معنایی در این واژگان مستور گشته، که موجب تجلی حق در باور انسان می شود؟ آیا جز این نبوده که کلمه مقدس، با ذات و فطرت انسان بیامیزد، نور با نور وجودی آمیخته گردد و در این گردش جهان وجهانیان، بازتاب تجلی معرفتی شود که ذات حق تعالی به آن منور است؟ در طی دوران اسلامی اذان کاربردهای علاوه بر کاربرد تبلیغی آن یافته، از آن جمله خواندن در گوش کودک، اعلام جهاد عمومی و یا آگهی از خطرب بوده است. در این مبحث نگارنده بر آن است، تا ضمن بررسی اجمالی هنر از دیدگاه اسلام و اشاره اجمالی به هنر مقدس، به معنا شناسی و وجه هنری آن نیز بپردازد.

هنر اسلامی، اذان، هنر ایران، ادبیات ایران، هنر مقدس