محمدرضا نیکنام - دانشجوی فقه ومبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان
یحیی آریامنش - دانشجوی فقه ومبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

هرگاه به دلیل ناتوانی جنسی زن و مرد یا دلایل دیگر امکان مقاربت و استفادهاز روشهای طبیعی جهت باردار شدن همسر میسر نباشد از روشهای غیر طبیعی ازقبیل تزریق اسپرم مرد به زن و امثال آن استفاده میشودکه خود دارای احکامیاست که در اینجا بیان احکام وضعی و تکلیفی این اقدام مورد بررسی قرارمی گیرد. حکم تکلیفی : در جواز این گونه تلقیح بین حقوقدانان وفقهای معاصر اختلاف چندانی وجود ندارد . تنها عده معدودی از فقهاءنظر بهعدم جواز دارند ، مشهور معاصرین از فقهاء و قاطبه حقوقدانان این گونه تلقیحرا مجاز شمرده اند؛ زیرا از این رهگذر هیچ خدشه ای به اصول و قواعد حاکمبر روابط مشروع زوجین وارد نمی گردد و علاوه بر انطباق عمل بامنطق عقل ومقبولیت اجتماعی و حفظ مصالح عمومی ، روایت یا دلیل شرعی دیگری از کتاب وسنت آن را نفی ننموده است . مهمترین دلیلی که فقها ء به آن استناد کرده انداصاله الاباحه است . نکته ای که همه فقهاء بر آن وحدت نظر دارند اینکه درجریان باروری نطفه به روشهای مصنوعی ارتکاب اعمالی خلاف ضوابط عفاف مجازنبوده و مشروعیت هدف ، وسیله نامشروع را موجه نمی سازد.

تلقیح مصنوعی ،تفخیذ ، اصاله الاباحه ،قرابت به ولاء،نکاح عضل