صدیقه افضلی - گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران
عبدالحسین شیروی - گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران
ویدا حجتی - گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان، ایران

استفاده گسترده از نانوذرات اکسیدروی در روش های درمانی و تشخیص برای بشر نگرانی هایی را ایجاد کرده است. با توجه به اینکه شکل و اندازه نانوذرات در خواص آن ها اثر می گذارد، بدین منظور در این تحقیق به بررسی میزان رسوب نانوذراتاکسیدروی بر روی بافت بیضه در موش سوری نر نژاد NMRI پرداخته شده است. در این مطالعه تجربی 30سر موش سوری نر بالغ از نژاد NMRI در گروه های تجربی و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. نانوذرات اکسید روی 20 تا 30 نانومتری با غلظت های 50 و100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت آشامیدنی (محلول در آب آشامیدنی روزانه) به مدت 28 روز خورانده شد و پس از طی زمان 28 روزه موش ها تشریح شدند و بافت بیضه جدا و در اسید حل گردید و میزان اکسید روی رسوب کرده در بافت به روش جذب اتمی اندازه گیری شد. همچنین برای بررسی تغییرات پاتولوژیکی از رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین استفاده گردید. با توجه به نتایج گروه های مصرف کننده نانواکسید روی نسبت به گروه کنترل آثاری از رسوب نانواکسیدروی در بیضه مشاهده نشد. همچنین با بررسی پاتولوژیکی بافت ها آسیب بافتی مشاهده نشد. رسوب نانوذرات اکسیدروی که به صورت آشامیدنی به مدت 28 روز در گروه های تجربی مذکور مورد بررسی قرار گرفت، اثرات مضری بر بافت بیضه نداشت.

نانوذرات، اکسید روی، بیضه، موش سوری