امکان سنجی بهبود منابع آب بازیافتی از پساب خروجی تصفیه خانه های فاضلاب ایران با استفاده از نظام نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع (TPM)

چگونگی بهینه سازی کیفی پساب خروجی تصفیه خانه های فاضلاب و استفاده مجدد از آن جهت مصارفی همچون آبیاریفضای سبز، همواره در صنعت آب و فاضلاب مورد توجه خاص قرار گرفته است؛ که این امر لزوم طراحی و راهبری صحیحتصفیه خانه های مختلف فاضلاب را ضروری ساخته است. در این راستا نگهداری و تعمیرات کارآمد فنی- اقتصادی تأسیساتتصفیه خانه های فاضلاب را میتوان مورد توجه قرار داد؛ چرا که با استفاده از بهرهبرداری صحیح و پیاده سازی مناسب نظامنگهداری و تعمیرات در تأسیسات تصفیه خانه های فاضلاب، علاوه بر افزایش عمر مفید تأسیسات و کاهش هزینه های کلیعملیات تصفیه، می توان با دستیابی به راندمان موردنیاز در تجهیزات، در ارتقای کیفیت جریان خروجی هر یک از واحدهایمختلف تصفیه خانه گامی مؤثر برداشته و شرایط راهبری تصفیه خانه را بهبو د بخشید . لذ ا د ر ای ن راست ا پیاده سازی نظامنگهداری و تعمیرات بهره ور جامع (IPM) مورد توجه می باشد. در این مقاله با مروری کلی بر فرآیندهای معمول تصفیه فاضلاب و تجهیزات و تأسیسات مربوط به آنها و با معرفی روش های مختلف نظام بهره برداری و نگهداری و تعمیرات، پیاده سازی این روشها در تأسیسات تصفیه خانه های فاضلاب و بهینه سازی آنها با استفاده از اصول نظام نگهداری و تعمیرات بهره ور جامع (TPM) و ارتباط استقرار این عملیات با بهینه سازی کیفی جریان خروجی این تأسیسات و شرایط راهبری تصفیهخانه مورد بحث قرار میگیرد. در انتها به عنوان نمونه، جداول نگهداری و تعمیرات خودگردان و برنامهریزی شده (دو رکن اساس TPM) مخازن هوادهی به عنوان یکی از مراحل مهم تصفیه خانه های فاضلاب ارائه میشود. مباحث ارائه شده در این مقاله میتواند به عنوان گامی مؤثر در جهت بهینه سازی کیفی جری ان خروجی تصفیه خانه های فاضلاب ایران و ایجاد شرایط استفاده مجدد از آن جهت مصارف آبیاری محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

تصفیه خانه های فاضلاب ، پساب خروجی ، راهبری ، نگهداری و تعمیرات ، TPM