علی قنبری - دکتری علوم تربیتی،مدرس دانشگاه پیام نور،ایران
فاطمه حقانی پور - دانشجوی روانشناسی بالینی ،دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران ،ایران
زهرا بابایی - دانشجوی روانشناسی بالینی ،دانشگاه آزادبویین زهرا،ایران .
ماریا حاج احمدی جهرمی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ،دانشگاه پیام نور بین المللی عسلویه ،ایران

هدف :پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی و سلامت روان با مسئولیت پذیری دانش آموزان مقطع متوسطه اول انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهرستان لردگان بود حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی مورگان 1970 تعداد 100 نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزار شامل سه پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان جهانی بهداشت، 1996) ، سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر 1979 و پرسشنامه مسئولیت پذیری کالیفرنیا 1987 بود. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها در محدوده آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در محدوده آماراستنباطی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین کیفیت زندگی با مسئولیت پذیری دانش آموزانرابطه معناداری با جهت مثبت وجود دارد . همچنین بین سلامت روان با مسئولیت پذیری دانش آموزان نیز رابطه معناداری با جهت مثبت وجود دارد .بحث و نتیجه گیری:با تقویت کیفیت زندگی و سلامت روان میتوان مسئولیت پذیری دانش آموزان را بهبود بخشید و ارتقا داد.

کیفیت زندگی، سلامت روان، مسئولیت پذیری، دانش آموزان