فرشید داودی نژاد
سعید - نیازی

هدف اصلی این پژوهش بررسی امکان افزایش بازده چرخه تبرید رایج در پالایشگاه های گاز به کمک افزودن اجکتور به آن می باشد. این چرخه تبرید آبشاری دارای دو مبدل جهت کاهش دمای گاز طبیعی و کاهش دمای اتان (یا سیال فرایندی دیگر) می باشد. دمای گاز طبیعی می بایست کاهش یابد تا بخار آب و هیدروکربن های سنگین، مایع شده و سپس به کمک جد اکننده های دو فازی جدا گردد تا مشکلاتی از قبیل گرفتگی لوله ها توسط هیدروکربن ها و بخارات آب ایجاد نگردد. در پژوهش حاضر برای اولین بار با افزودن اجکتور به صورت مدل پیشنهادی LPEEC به چرخه تبرید آبشاری پالایشگاه گاز پارس جنوبی ضریب عملکرد چرخه نسبت به چرخه کنونی پالایشگاه 4/97% افزایش یافته و کار کمپرسور 0/14MW کاهش می یابد. در چرخه های اجکتوری پیشنهادی SVDEC و TERC نیز به ترتیب 13/40 % و 7/23 % ضریب عملکرد کاهش می یابد. به طور کلی با افزودن اجکتور دبی جرمی چرخه تبرید آبشاری کاهش می یابد. این مقدار کاهش در چرخه های 0/29%LPEEC، در چرخه LPEEC 54/0% و در چرخه TERC دبی جرمی 3/23 % کاهش می باشد.

چرخه تبرید، آبشاری، اجکتور، گاز طبیعی، پروپان، بهینه سازی