سیدحسام الدین عقیلی - کارشناس ارشد مهندسی شهرسازی، استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
حسین عقیلی - کارشناس مهندسی معماری، ایران، استان گلستان، گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

بافت کالبدی روستاهای ایران ضمن برخورداری از ارزشهای معماری همانند سادگی وبی پیرایگی دارای الگوهای بصری وزیبایی شناختی، انطباق با محیط طبیعی، هماهنگی با عملکرد زیستی و معیشتی، استفاده از مصالح بوم آورد و دانش بومی است.چگونه دیدن و توجه داشتن به ارزش های کالبدی ومحیطی در روستاها و ارتباط بین ساکنان با این ارزش ها،که هویت فرهنگی را شکل می بخشد، برداشت هایی رادرذهن هر بیننده ایجاد میکند و نیاز این ارزشهای دست ساخت ویا طبیعی به تعیین حریم وحفاظت و باززنده سازی را به عنوان امری ضروری مطرح میسازد.در این تعیین حریم، از یک سو ارتباط میان ارزشهای مکانی و میراثی و صنعت گردشگری، و از سمت دیگر حفاظت و باززنده سازی این ارزشها برای توسعه پایدار مد نظر است.ساکنان روستا، دستگاه های دولتی و خصوصی ذیربط و همچنین گردشگران به عنوان نیروی اصلی حفظ و تعیین حریم در بافت با ارزش روستاها می باشند که نقش تعیین کننده ای را بر عهده دارند. امروزه طرح های توسعه و عمران روستایی در کشور بیشتر جنبه حقوقی و تقسیم عادلانه خدمات رفاهی و زیربنایی است که در این فرآیند حفاظت و باززنده سازی بناها و بافت های تاریخی باارزش روستایی مورد توجه قرار نمی گیرد و به کارشناسان و متخصصان در این زمینه واگذار نمی شود و به همین علت هنوزگردشگری به عنوان یک صنعت در کشور ما جایگاه خاص خود را نیافته است. همه این مشکلات و کمبودها ناشی از کمبود دانش فنی ، عدم برنامه ریزی جامع و منابع مالی در این خصوص می باشد.رویکرد این مقاله حفاظت از بناها و بافت های با ارزش روستایی است که برای احیاء و توسعه پایدار نگاهی به جذب گردشگرمتناسب با توانمند یهای بالقوه در ارتباط میان مکا نهای میراثی دارد.

حفاظت، تعیین حریم، مکان های میراثی و صنعت گردشگری