پیمان فاضلی
حسن ابراهیمی
رضا شهری

معماری اسلامی در واقع بخشی از فرایند و محصول فرهنگی جامعه اسلامی است، بیانی از حکمت و ارزشهای دینی است که در قالب نور ، فضا ، شکل ، اندازه ، رنگ و تزئین تبلور میکند و چنان چه اثری چنین تجسم و تبلوری نداشته باشد ، یک معماری است که از ارزشها و سرچشمه های معنوی دین بر نخاسته است. مطالعات بر اساس روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است و هدف از بررسی آن شناخت کلی از مسجد و پتانسیل های فرهنگی و اجتماعی است. معماری ایران در طول تاریخ از تداوم کم نظیری برخوردار بوده است. این معماری بیان کننده نحوه اندیشه، جهان بینی، باورها و اعتقادات مذهبی و سنتهای مردمان این سرزمین است . با توجه به اینکه مسجد در تطورات تاریخی شاهد تغییراتی در ساختار خود بوده والحاقاتی بدان اضافه شده است،ولی از لحاظ معنایی و کالبدی دارای بعدی یکپارچه و هارمونی مناسب در جهت افزایش حس قدسی به بنا برای عبادت و افزایش ابعاد فرهنگی ونقش اجتماعی خویش در جامعه اسلامی بوده است. مسجد(مطلب خان) نه تنها برای تعالی بعد روحی مناسب است بلکه جایگاهی برای نیایش و احساسی مبتنی بر زیبایی شناسی است.معماری مسجد مطلب خان نیز همانند مساجد دیگر نقش فرهنگی و اجتماعی را برای خود قائل بوده ولی از لحاظ ساختاری با مساجد دیگر تفاوتی اساسی دارد وآن هم بدون سقف بودن آن است و همانند خانه کعبه و مسجدالنبی بدون تزئینات وآمودکاری است. مسئله ای که مطرح است نقش خود مسجد در افزایش وتعالی انسان به عنوان ساجد و عابد خداوند تاثیری شگرف و معنایی دارد.

مسجد، معماری ، خوی، فرهنگ، مسجد مطلب خان