کاربرد شاخص های آسایش حرارتی در طراحی مسکن پایدار(مطالعه موردی شهر آبعلی)

معماری همساز با اقلیم یک نوع طراحی همساز است که به طراحی و برنامه ریزی روی فضاهای خارجی می پردازد. شناسایی وضعیت اقلیمی یک محل و تحلیل نیازهای اقلیمی از نظر آسایش انسان و کاربرد مصالح ساختمانی یکی از مقدمات طراحی همساز با اقلیم است. از مهمترین نکات تأثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است. هدف از این نوشتار شناخت و بررسی شرایط آب و هوایی شهر آبعلی در استان تهران و ارائه راه حل های معمارانه متناسب با آن رویکرد معماری و طراحی مسکن پایدار است. در این مقاله، آمار اقلیمی مورد نیاز در طی یک دوره زمانی 27 ساله (1983-2010) از سایت سازمان هواشناسی استخراج گردیده و سپس روی داده های خام، پردازش های مربوطه صورت گرفته است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد که با استفاده از روش های استاندارد بررسی شاخص های آسایش حرارتی مانند اولگی، گیونی و ماهانی به ارائه پیشنهاداتی برای طراحی فضاهای مسکونی شهر منجر گردیده است

کلیدواژه ها:

همساز با اقلیم ، آمار ، اولگی ، گیونی ، ماهانی ، شهر آبعلی