محله های ایرانی و ارتباط های اجتماعی بین مردم مطالعه موردی دو محله کیانپارس و کمپلو در شهر اهواز

با تحولات سریع دوران معاصر و ورود به مرحله گذار، تغییر زیربناهای معیشتی و روابط اجتماعی، این فعالیت ها را در هم ریخت و به مرور این نقش از مردم برداشته شد. ساکنان محلات از هویت خاص محله خود تهی شدند. در چنین وضعیتی شهروندان خود را منفعل و جدا از محله و شهر احساس می­کردند و مسایل شهر در غیبت شهروندان اداره می­شد. روند تفکیک شهروندان از بدنه مدیریت شهری و دور شدن آنها از کانونهای تصمیم­گیری در مورد مسایل شهر ادامه یافت تا زنگ هشدار به منظور افزایش مشارکت شهروندان در مسایل مربوط به کلانشهرهای بزرگ دنیا به صدا درآمد. در این مقاله بر توجه به طراحی شهری به عنوان راهی در راستای افزایش تعاملات اجتماعی تاکید شده است. به همین منظور بافت فیزیکی محلات قدیم و جدید اهواز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و به شناسایی عواملی که مسبب افزایش میزان و دامنه روابط اجتماعی در محلات قدیمی و کاهش چشمگیر میزان روابط در محلات جدید رخ داده پرداخته است. این مقاله در نهایت تلاش می کند تا نمودهای فیزیکی و کالبدی تاثیرگذار بر میزان روابط در محلات را شناسایی و راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی بوسیله تغییرات کالبدی ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

محله قدیمی ، تعامل اجتماعی ، بافت شهری ، شهروند