دگرشناسی مؤلفه های معماری بومی در فرهنگ و معماری ایرانی

برخلاف تلاش هایی که در زمینه بوم و بومی سازی مفاهیم در حوزه معماری و دانش های مرتبط صورت گرفته است، عدم توجه کافی به معیارهای بومی سبب گردیده است تا با نگاهی غیر بومی به ارزش های بومی و معماری بومی پرداخته شود. سوال این پژوهش این است که آیا می توان معیارهایی کارآمد در شرایط کنونی در جهت شناخت معماری بومی و به تبع آن بومی سازی معماری در نظر گرفت؟ بدین منظور با نگاه دگرشناسی به مفاهیم معماری بومی ایران در قالب مؤلفه های دانش بومی، فرهنگ بومی، اقتصاد بومی، اجتماع بومی، اقلیم، مصالح بومی و زیبایی شناسی بومی، سعی شده است تا ارتباط این مؤلفه ها با معماری بومی روشن گردد. مبانی نظری این تحقیق در حوزه بنیادی و نظری است و با روش توصیفی-تحلیلی، رویکردی تجزیه ای را در انتخاب مؤلفه های اصلی داشته است که در نهایت با انطباق این مؤلفه ها بر یکدیگر به ارائه نتیجه گیری پرداخته است. در پایان نتایج تحقیق انجام شده نشان می دهد که عدم توجه صحیح به مؤلفه های بومی باعث ایجاد جدایی میان معماری امروز و ارزش های بومی شده است و با درک عمیق ریشه های هر یک از مؤلفه ها و ارتباط آن ها با یکدیگر می توان زمینه تقویت معماری بومی و بومی سازی دانش معماری را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، ارزش های بومی ، دگرشناسی مفاهیم ، معماری ایرانی ، دانش بومی ، زیبایی شناسی بومی