رومینا سلطانی - دانشجوی کارشناسی ارشد،طراحی شهری،موسسه آموزش عالی سراج،تبریز
شهریار شقاقی - کارشناسی ارشد معماری،دکترای شهرسازی،استادیار گروه معماری و شهرسازی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر،تبریز

نوشتارحاضر در پی آن است که با رویکرد ارتقاء کیفی فضاهای شهری،به ارایه راهکارهایی در جهت بهبود فرآیند بهسازی و باززنده سازی بافت های فرسوده بپردازد.تنزل شاخصه های کیفی درفضاهای شهری بافت فرسوده،یکی از انبوه معضلاتی است که این پهنه های شهری با آن دست به گریبانند و از آن جا که فضاهای شهری،اوج تجلی مکانی شهری وحضور شهروندان را به نمایش می گذارند،اثر متقابل تنزل کیفیت فضاهای شهری بر تنزل کیفیت زندگی شهری،عمق و ابعاد این معضل در بافت های فرسوده را روشن تر می سازد. شهر تبریز،به عنوان یک کلانشهر،از عملکردهای گوناگونی برخوردار است.باززنده سازی و و مداخله در بافت مرکزی این شهر،بسیار مخاطره آمیز،زمان بر،پیچیده و حساس است.مداخله در بافت فرسوده شهر تبریز،مسیر بهسازی و باززنده سازی آن را فراهم میسازد وبا اجرای یک پروژه باززنده سازی یا بهسازی در گوشه ای از این بافت،موجب سرایت امواج باززنده سازی و بهسازی به سایر قسمت های بافت می شود. هدف از تهیه این مقاله«ارایه راهبردهای بهسازی و باززنده سازی در بافت فرسوده محله میارمیار تبریز» بوده که با روش توصیفی_تحلیلی انجام گرفته است.در این تحقیق ابتدا تعریفاتی از بافت فرسوده و باززنده سازی ارایه شده و سپس اطلاعات مورد نیاز بافت به صورت مشاهده،تکمیل پرسشنامه های خانوارو کالبدی جمع آوری گردید و برای تحلیل آن ها،از مدل سوات استفاده شده است.یافته ها و نتایج به دست آمده،بیانگر این مطلب است که نقش عوامل بیرونی در بهسازی و باززنده سازی این بافت فرسوده،بیشتر و شدیدتر ازنقش عوامل موجود در درون بافت مزکور است

باززنده سازی،بهسازی،بافت فرسوده،تبریز،بافت محله میارمیار،تبریز