معناشناسی مکان بر پایه نظریات کوین لینچ، آموس راپاپورت و نظریه نشانهشناسی

پس از جنگ جهانی دوم، اخذ گرایشات مدرنیستی در بازسازی سریع سکونتگاه های انسانی منجر به کمرنگ و حذف شدن بسیاری از کیفیت های محیطی از فضا شد. یکی از اصلی ترین این کیفیات، معنای مکان است. تا به امروز معنای مکان از دیدگاه اندیشمندان مختلفی چون لینچ، کریر، کالن، شولتز، شوای، جیکوبز، راپاپورت، جنکس، گاتدینر، برودبنت، بیرد و ... تبیین شده است. اما علی رغم تمام این مطالعات هنوز هم معنا در مکان یکی از مسائل حل نشده به حساب می آید. این مقاله با این پرسش که معنای مکان در چه اجزایی قرار دارد و با این فرض که می توان مشترکاتی میان دیدگاه های مختلف یافت، به بررسی تطبیقی و تحلیلی سه دیدگاه با نظریات مستندتر پرداخته است.دیدگاه اول، دیدگاه لینچ است که بر شکل مکان تاکید دارد. دیدگاه دوم، دیدگاه راپاپورت با رویکرد غیرکلامی است که معنا را بر پایه ارتباطات تبیین می کند. دیدگاه سوم رویکرد نشانه شناسی است که از اندیشه های سوسور و پیرس در زبان شناسی آغاز شده و برودبنت، جنکس و گاتدینر از اولین اندیشمندان این رویکرد در حوزه مکان هستند. نتایج نشان می دهد اگر چه هر سه دیدگاه موضوع مشترکی دارند اما معناداری را وابسته به اجزای متفاوتی از مکان و حتی خارج از مکان یعنی مخاطبین دانسته اند.

کلیدواژه ها:

معنا ، لینچ ، راپاپورت ، نشانه شناسی ، نشانه ، ارتباطات غیر کلامی