ارزیابی میزان مشارکت شهروندان در مدیریت محله ای: مطالعه موردی محله سنگلج شهر تهران

تجارب جهانی نشان می دهد که برنامه ریز دیگر نمی تواند به عنوان دانای کل پاسخگوی خواسته های ذی نفعان باشد بنابراین در چند دهه اخیر تمرکز بر برنامه ریزی از پایین به بالا در کشورهای توسعه یافته بیشتر شده است و عامل موفقیت های گوناگونی در عرصه های مختلف شهری بوده است. با این وجود بررسی این امر در کشورهای در حال توسعه نیز جای تأمل دارد. امروزه در شهرهای کشورهای توسعه نیافته برنامه ریزی به صورت متمرکز و از بالا به پایین می باشد و عرصه را برای مشارکت ذی نفعان در اداره امور شهر تنگ کرده است. در پژوهش حاضر سعی بر آن بود که این ضعف عمده برنامه ریزی در مدیریت محله سنگلج نشان داده شود. پژوهش از نظر روش توصیفی- تحلیلی است. این پژوهش با بهره گیری از نمونه گیری غیر احتمالی آسان تعداد 96 نفر از شهروندان محله سنگلج را به عنوان نمونه انتخاب کرد و پرسش نامه هایی که از قبل طراحی شده بود در میان آنها توزیع گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون های مورد استفاده در این نرم افزار، آزمونt تک نمونه ای و آزمون پیرسون است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد میزان مشارکت شهروندان در حد مطلوبی قرار ندارد. ولی در مقابل تمایل به مشارکت در میان شهروندان محله سنگلج بالا است میانگین 57/3 گویای تأیید آن می باشد. در نهایت نیز نشان داده شد بین میزان مشارکت و عملکرد شورایاری رابطه معناداری وجود دارد و مقدار آن نیز 837/ می باشد که بر اساس تفسیر آزمون همبستگی نشان از سطح بالای همبستگی دارد.

کلیدواژه ها:

شهروند ، مدیریت شهری ، چالش مدیریتی ، مشارکت ، منطقه۱۲ شهر تهران