رقابت پذیری شهری و نقش آن درتوسعه کلان شهرها

در دنیای رقابتی امروز، بسیاری از حکومت های ملی و محلی در راستای یافتن جایگاهی شایسته، به دنبال تعریف و بهره برداری از مزیت های رقابتی خود هستند. بسیاری از مبانی رقابت پذیری در سطوح شهری، منطقه ای یا ملی، با این فرض شروع می شود که چگونه می توان با شهرهای پیشرفته و توسعه یافته دنیا از بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... رقابت کرد. با اینکه که اصطلاح رقابتی بودن و روش های ارتقای آن هنوز در بسیاری کشورها نقطه ابهام است، با این حال در بیشتر جوامع این فهم ذاتی وجود دارد که برخی دولت های ملی و محلی در سطوح جهانی عملکرد بهتری دارند. در این مقاله سعی شده ضمن تشریح مفهوم رقابت پذیری شهری، ارتباط آن با مولفه های اقتصادی و توسعه ای شهر مورد بررسی قرار گیرد. باید توجه داشت نهادهای اقتصادی در هر کشور، همکاریهای نزدیکی با دولتهای ملی و محلی داشته و تلاش میکنند ابزارهای حمایتی و توسعهای موثری را برای پیشبرد مفهوم رقابت پذیری فراهم آورند. به همین جهت این نهادها نقش پررنگی در بخشهای مهم راهبردی مانند انرژی پاک، پروژههای زیست- محیطی و نیز پروژههای توسعه اجتماعی و اقتصادی ایفا کرده و میتوانند نقش بسزایی در کمک به مدیران شهری و سایر سیاستگذاران داشته باشند تا با شناسایی تنگناهای شهری، راهبردهای مقابله با این موارد را پیشنهاد کنند. تاکید این بخش از نهادها در شهر برای غلبه بر برخی موانع رقابت پذیری و سرمایهگذاری در زمینه برنامهریزی و توسعه شهری، معمولا بر مدیریت شهری غیرمتمرکز، استقلال محلی بیشتر، ارتباطات بین المللی گسترده و دخیل نمودن عموم مردم در فرایند تصمیمگیری است تا در این راستا شرایط ارائه خدمات وسیعتر و با کیفیتتر فراهم شده و حمایت عمومی برای انجام و پیگیری پروژهها ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

رقابت پذیری ، مدیریت شهری ، کلان شهر ، توسعه شهری