تبارشناسی مفهوم فضا در معماری پست مدرنیسم، با رویکرد به پارادایم زبان شناسی

امروزه پست مدرنیسم در تمام رشته ها به جنبشی فراگیر و همه جانبه تبدیل شده است. در راستای معماری نیز مفاهیمی همچون فضا و زمان تخریب و به صورتی جدید، پویا و غیر قابل تثبیت، دائما تولید و بازتولید می شوند. با وجود درک مشترکی که به نظر می رسد از فضا وجود دارد، تقریباً توافق مطلقی در مورد تعریف فضا در پارادایم های مختلف پست مدرنیسم به چشم نمی خورد و این واژه از تعدد معنایی نسبتاً بالایی برخوردار است. این پژوهش سعی بر آن دارد که با قرار دادن مفهوم فضا در بستر پست مدرنیسم، با رویکرد به پارادایم زبان شناسی به بررسی مفهوم فضای معماری بپردازد. و اینکه مفهوم فضا در گذر به این پارادایم چه قبض و بسطی به خود دیده و نگرش های معناشناختی در ارتباط با فضا دستخوش چه تغییراتی شده اند. لذا تفاوت مفهوم فضا در رویکردهای مختلف پارادایم زبان شناسی همچون ساختارگرا و پساساختارگرا و بازتاب آن در معماری مورد بررسی قرار می گیرد. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوا و فرایند ترکیبی قیاسی- استقرائی به آزمون و نتایج می پردازد. یجه پژوهش اینطور بیان می دارد که گسترش اندیشه های فیلسوفانی همچون رولان بارت، ژاک دریدا و ژیل دلوز، معماری را با انقلابی نوین در فضا سازی روبرو ساخته و منتج به ترکیب حجمی و دگردیسی محتوایی- عملکردی نوین در معماری شده است.

کلیدواژه ها:

فضای معماری ، پست مدرنیسم ، زبان شناسی ، پساساختارگرا ، ساختارگرا