لزوم توسعه با رویکرد پایدار در معماری ایران

کاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. معماری پایدار را می توان این چنین تعریف کرد : « مدیریت یک محیط پاک و سالم بر اساس بهره برداری موثر از منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی » که هدف از طراحی ساختمان های پایدار کاهش آسیب آن بر روی محیط و منابع و انرژی و طبیعت است. مفهوم پایداری در دهه ۱۹۷۰ میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی- اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی است؛ هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، کاری دشوار است. با اینکه نتایج بحرا نهای امروزی به خوبی شناسایی شد ه اند ولی بسیاری از را ه حلهای ارائه شده نسبت به مشکلات محیطی در معماری پایدار، به نظر ناکارآمد و ناقص می آیند. چرا که با وجود ارائه را ه حلهایی که در جهت رفع مشکلات محیطی بر می آید، اما رویکرد آنها نسبت به طبیعت همچنان گسسته است و ارزش همیشگی طبیعت احیا نشده باقی می ماند.در این نوشتار که بر اساس روش تحلیلی- توصیفی و مشاهده میدانی صورت پذیرفته، کوشش شده است که در ابتدا اصول و مبانی طراحی پایدار گفته شود و سپس به مسکن پایدار و اصول مسکن پایدار و روشهای بومی مسکن پایدار پرداخته می شود .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مسکن پایدار ، توسعه پایدار