تأثیر تمرین تردمیل و تزریق داخل صفاقی ابستاتین بر سطوح گرلین آسیلی شده سرم و وزن بدن در مدل موش صحرایی

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تزریق پپتید ابستاتین همراه با تمرین استقامتی در کاهش وزن و سطح گرلین خون در مدل آزمایشگاهی موش صحرایی انجام گرفت.روش شناسی: 45 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار 5 هفته ای انتخاب شد و به پنج گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند؛ گروه شاهد که به مدت 3 هفته در شرایط معمول پرورشی و بدون تزریق ابستاتین و تمرین استقامتی نگهداری شدند. سایر گروه ها شامل گروه پلاسبو (تزریق آب مقطر)، گروه ابستاتین (تزریق داخل صفاقی یک نانومول ابستاتین / کیلوگرم وزن بدن)، گروه تمرین تردمیل و گروه ابستاتین/ تردمیل، که طبق پروتکل تزریق ابستاتین و تمرین تردمیل (تمرین استقامتی، 1 ساعت در روز به مدت سه هفته) مورد آزمایش قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایشی حیوانات بعد از وزن کشی مورد خونگیری قرار گرفتند. گروهی که صرفا دارای تمرین تردمیل بودند افزایش وزن کمتری نسبت به سایر گروه های آزمایشی داشتند (14 گرم در مقایسه با 05/20 در گروه شاهد). تزریق ابستاتین هم به صورت صرف و هم به صورت توام با تمرین تردمیل تاثیر معنی داری بر میزان افزایش حیوانات نداشت (08/21 و 05/19در مقایسه با 05/20 در گروه شاهد). نتایج: نتایج خونگیری و آنالیز سرم خون نشان داد که موش های گروه تردمیل (ورزش استقامتی) دارای غلظت پایین تری از گرلین آسیلی شده سرم در مقایسه با سایر گروه های آزمایشی بود (01/0

تردمیل (استقامتی) به مدت 3 هفته موجب کاهش غلظت گرلین خون و کاهش وزن در مدل موش صحرایی می شود، در حالی که تزریق ابستاتین (به عنوان پپتید تنظیم گر اشتها) تاثیر معنی داری بر سطح گرلین آسیلی شده و وزن بدن حیوانات نداشت.

کلیدواژه ها:

پپتیدهای تنظیم گر ، گرلین آسیلی شده ، تردمیل ، تمرین استقامتی