مرتضی تیموری - عضو هیئت علمی دانشگاه هنراسلامی تبریز
عاطفه فاضل - دانشجوی دکترا هنراسلامی، دانشگاه هنراسلامی تبریز (نویسنده مسئول)

ارغوان بافی که در منطقه نجف آباد اصفهان اصطلاحاً ارغون بافی یالوده بافی نامیده می شود در پاسخ نیاز مردم، از ابتدای رونق وآبادانیشهر شکل گرفت، محصولی که به دلیل وفور درختان ارغوان درمنطقه نجف آباد و همچنین تولید سبدهای چوبی (سبدهای ارغوانی)جهت حمل و نقل محصولات باغات ساخته می شد. بیشترین کاربرداز لوده های چوبی بود که در پشت حیوانات چهار پا وصل شده ومحصولات کشاورزی درآن حمل می شدند. نجف آباد یا «دیارنون»در دوره ی صفویه به عنوان یکی از مراکز نظامی اصفهان، پایه گذاریشد. این منطقه با آب و هوایی معتدل گرم و خشک، مکانی مناسببرای رشد گیاه ارغوان است، از آنجا که گیاه ارغوان گیاهی خودرو وازدیاد آن به آسانی انجام می شود با چنین خاک و آبی در منطقه نجفآباد شرایط مناسب جهت پرورش آن فراهم می گردد. متقابلا آنچهکاشته می شود به مصرف می رسد، از این رو صناعت دستی ارغوان بافییا لوده بافی به دلیل وجود درختان ارغوان و ترکه های مناسب جهتبافت سبد در این منطقه از زمان شکل گیری شهر رونق گرفت. مقالهحاضر پس از بررسی منطقه و ویژگی های آب هوایی به مطالعهصناعت ارغوان بافی پرداخته و کارگاه های فعال را معرفی می کند.بخش قابل توجهی از اطلاعات این پژوهش به روش میدانی و درمراجعه به کارگاه های ارغوان بافی این شهر و به دو شیوه مشاهده غیرمشارکتی و مصاحبه گاردآوری شد. اطلاعات مربوط به وضعیتباغداری این شهر نیز براساس اسناد موجود در شهرداری و سازمانزیباسازی شهرداری نجف آباد مورد مطالعه قرار گرفت.

صناعت سنتی، ارغوان بافی، نجف آباد