حسین عرب اسدی - دانشجوی دکترای مدیریت دولتی(منابع انسانی) دانشگاه پیام نور
سیدعلی اکبر احمدی - دانشیار دانشگاه پیام نور
مسعود بنافی - دانشجوی دکترای مدیریت دولتی دانشگاه تهران

دولتها در اداره عمومی نیازمند تعریف نقش و جایگاهی جدی برای مردم و نهادینه نمودن آن هستند. نقش مردم در حوزه فرهنگ به دلیل ماهیت و ویژگیهای آن از ضرورتی دوچندان برخوردار است که جمهوری اسلامی ایران به دلیل فرهنگی بودن ذات انقلاب، بیشتر به آن نیازمند است. براین اساس باید برای اداره فرهنگ کشور به ساختاری کارآمد دست یافت که دولت شبکه ای در این خصوص الگویی قابل بررسی است. از آنجا که این مقاله در پی بررسی، توصیف، تحلیلی و ارائه است، فاقد فرضیه بوده و در پی پاسخ به این پرسش است که «چرا تا به حال و بهرغم جنس مردمی فرهنگ و خواست سیاستگذاران اصلی انقلاب اسلامی، نقشی جدی برای مردم در این عرصه تعریف نشده است؟» «اگر بخواهیم به این مهم جامه عملی بپوشانیم باید به چه اصول و سیاست هایی توجه کنیم؟» تبیین سیاست نامه ای برای تعریف و تقویت جایگاه مردم در اداره فرهنگ کشور از جمله دستاوردهای این پژوهش است. این سیاست نامه در شش ساحت قوانین، ساختارها، مدیران، برنامهریزی، نیروی انسانی و عملیات تدوین شده است و در هر ساحت نیز به سه سطح ملی، بخشی و اجرایی آن توجه شده و مجری،مدت زمان اجرایی شدن و خروجی و نتیجه مورد نظر سیاست تبیین شده است.

نظام اداره فرهنگ، مردمی سازی، بخشی خصوصی، سیاست نامه