دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسا استعماری

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 350

فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJCR-2-6_009

تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1395

چکیده مقاله:

در سال 1985 گایاتری چاکراورت یاسپیواک، با انتقاد از مجامع علمی آکادمیک غرب اینسؤال را مطرح کرد که «آیا شخص مغلوب می تواند سخن بگوید؟ »، پاسخ به این سؤالنیازمند بررسی علوم انسانی و هر دستگاه معرفتی است که سبب ایجاد حاشیه ها شده است.گفتار پسااستعماری به عنوان نظری های انتقادی، آزادی خواه و ضداستعماری این دستگاهمعرفتی را مورد نقد و بررسی قرار می دهد. متفکر پسااستعماری با دیرینه شناسی علومانسانی زمانی را جستجو می کنند که چیزی تحت عنوان «شرقی » در برابر «غربی » تعریفشد. کیستی سوژه مدرن موضوعی است که متفکر پسااستعماری مانند میشل فوکو دردیرینه شناسی مورد سؤال قرار می دهد. ایجاد مفهوم «شرقی » به زمانی برمی گردد که وجودعالم خارج، از ذهن شناسا نتیجه گرفته می شد. شرقی هنگامی می تواند سخن بگوید کهنقد خود را متوجه سوژه خو دبنیادی کند که علوم انسانی بر اساس آن شکل گرفته است.دستیابی به تعریفی از انسان و چگونگی مواجهه او با جهان برای فهم آن، نخستین قدمبرای معرفی بدیلی در برابر علوم انسانی سلطه گر است. روش متفکر پسااستعماری در فهمدیگری، و عالم خارج مبتن یبر بیناذهنیت است. این روش فهم، از طریق تبیین مطالعاتانسانی در برابر علوم انسانی غربی و علوم انسانی بومی، و با دیدگاهی انتقادی نسبت بهپارادایم فکری اسپیوک، به سؤال او برخلاف پاسخ خودش پاسخی مثبت می دهد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مسلم عباسی

کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه تربیت مدرس تهران

مسعود آریایی نیا

دکتری علوم سیاسی، پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات علمی و پژوهشی استراتژیک خاورمیانه