بررسی نظریه توحید وجود ذوق التأله از منظر جلالالدین دوانی متقدم و متأخر
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: دو فصلنامه پژوهش های هستی شناختی، دوره: 4، شماره: 7
- کد COI اختصاصی: JR_ORJ-4-7_002
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 873
نویسندگان
استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه تهران
دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه تهران
چکیده
جلالالدین دوانی بنابر اکثر آثار به جای مانده از او دارای مشربی اشعری بوده است و گرایش به اصالت ماهیت در آثارش فراوان دیده میشود. وی در رسائل و کتابهای خویش با این دیدگاه به تبیین نظریه ذوق التأله خود پرداخته است و به وحدت وجود در حق و کثرت ماهیات منسوب به حق قائل شده است. او به نوعی سعی دارد، علاوه بر حفظ مواضع اشعری خویش، از دیدگاه عرفا در مسئله صدور کثیر از واحد تفسیری اشعری بیان کند. اما وی در طی یک انقلاب درونی و یک مبشره علوی از مواضع پیشین خود دست کشیده است و با نگارش رساله روی » الزوراء « به سوی اهل عرفان و معرفت میگرداند. وی در این رساله وجود را منحصر درحق میداند و صراحتاً اشاره میکند که معلول به اعتبار ذات خود معدوم و بلکه ممتنع است و فقط در نسبت با علت است که موجود خوانده میشود . با تأمل در این رساله روشن میشود که برداشت رایج از نظریه ذوق التأله مبنی بر اصالت وجود در حق و اصالت ماهیت در ممکنات، برداشتی بدون توجه به منویات دوانی متأخر )دوانی به روایت الزوراء( است. همچنین، روشن میگردد که مراد وی از نسبت و اضافه، اضافه اشراقی است و در واقع معلول عین نسبت و اضافه به علت است. وی صراحتا از تجلی دم زده، غیر حق را از شؤون و اطوارحق دانسته است و بیان میدارد که این وجود حق است که در ممکنات به ظهور رسیده است و در نتیجه به اندیشه عرفا و علی الخصوص محیالدین ابن عربی نزدیک میشودکلیدواژه ها
جلالالدین دوانی، ذوق التأله، رساله الزوراء، وحدت وجود، اضافه اشراقیمقالات مرتبط جدید
- حبس و بازداشت غیر قانونی
- بررسی دیدگاه های فقهی موثر در رویه قضایی درباره ملکیت آثار ادبی هنری فرهنگی
- شبکه ارتباط و تعامل موثر مردم و نیروی انتظامی و امنیتی با تاکید بر مطالعه شهر مشهد- مطالعه تطبیقی
- واکاوی فقهی و حقوقی نقش اثر انگشت در کشف جرم
- Promoting Climate Justice: Tackling Environmental Inequity and its Social and Economic Consequences
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.