لیلا کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرکز

تیمره ناحیه ای در تقاطع سرچشمه های رود انار بار و م ابین شهرهای محلات، خمین، گلپایگان قرار گرفته است، ((قیدو)) و ((مزاین)) کهن ترین آثار تاریخی و هنری به جا مانده از سنگ نگاره های این منطقه است. مطالعه این نقوش می تواند در شناخت بیشتر آثار تاریخی این ناحیه مؤثر واقع شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی نمادهای سنگ نگاره های تیمره بوده است. مفاهیم نمادین پژوهش مبتنی بر این است که سنگ نگاره های تیمره به چهار گروه اصلی انسانی، حیوانی، گیاهی و ادراکات تقسیم می شود. نقوش حیوانی شامل چهارپایانی مانند بزکوهی، سگ سانان، گربه سانان، اسب، شتر و غیره و نقوش انسانی، نقش انسان شکار گر که پیاده، سواره یا کماندار، نقش زن و مرد در حالات مختلف، نقوش گیاهی شامل کاج، سرو، خوشه گندم، هوم و نقوش هندسی که به صورت نمادین هستند و کتیبه ها را نیز شامل می شوند. نگاره های تیمره به صورت ضربه ای بر روی صخره های سنگی به روش کنده کاری و بدون حجم ایجاد شده اند.

تیمره، سنگ نگاره، نماد شناسی، نقوش سنگی