ابراهیم امیری - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ت
فریدون کاوه - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران , دانشکده کشاور
مسعود کاوسی - هیات علمی موسسه تحقیقات برنج کشور , رشت , موسسه تحقیقات برنج کشور , بخش تح
حبیب موسوی جهرمی - استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز , دانشکده مهندسی علوم آب

با کاهش موجودیت آب برای کشاورزی و افزایش تقاضا برای برنج استفاده از آب در سیستم های تولید برنج اجبارا کاهش یافته و بهره وری آب روبه افزایش نهاده است . اکثر کشاورزان در شالیزارهای خود , دارای تمایل کمی برای کم کردن ۱۰ سانتیمتر در پای بوته برنج خود در تمام فصل رشد - ورودی آب به مزرعه خود دارند و همیشه تمایل دارند که به میزان ۵ آب را ببینند . با کاهش آب ورودی روشهای آبیاری غیر شرایط غرقاب مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله به محاسبه آب ورودی و بهره وری آب بر اساس نتایج آزمایشات انجام شده بر روی واریته هاشمی در مزارع تحقیقاتی موسسه تحقیقات برنج کشور در سالهای مختلف انجام شده می پردازیم . نتایج آزمایشات در سالهای مختلف برای مدیریتهای مختلف آبیاری نشان داد که با کم کردن آب ورودی به میزان ۳۲ درصد ، میزان عملکرد ۱۳ درصد کاهش یافت و راندمان آبیاری و بهره وری آب به ترتیب 0/3-0/82 و 0/3-0/75 گرم دانه برای هرکیلوگرم آب بدست آمد. همچنین با توجه به میزان آب ورودی (آبیاری و بارندگی) آبیاری نسبت به عملکرد می توانیم به این نکته اشاره کنیم که با افزایش آبیاری بیش از ۸۰۰ میلیمتر هیچگونه افزاش عملکردی ملاحظه نمی شود

برنج , آبیاری , ذخیره آب , بهره وری آب