اثر بخشی برنامه گروهی فرزند پروری مثبت بر احساس صلاحیت والدین دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

هدف از پژوهشحاضر ، بررسی اثر بخشی «برنامه گروهی فرزند پروری مثبت» براحساس صلاحیت والدین دارای کودکان 12-6 ساله مبتلا به اختلال اتیسم بود.جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان اتیسم بود که از میان مادران کودکانمذکور 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در 2 گروه 15 نفری آزمایش وکنترل قرار داده شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه « شاخص تنیدگی والدین » بود. در چهار چوب روش تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل،ابتدا پیش آزمون در دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسهتحت آموزش « برنامه گروهی فرزند پروری مثبت» بر اساس الگوی ساندرز قرار گرفتند، این جلسات به صورت گروهی و هفتگی برگزار شد. در پایان ، مجددا هردو گروه مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که پس ازاجرای برنامه گروهی فرزند پروری مثبت، تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در صلاحیت قلمرو والدین (p=0/66) و قلمرو کودک (p=0) دیده شد. میانگین تنیدگی گروه آزمایش پایین تر از گروه کنترل بوده و همچنین میانگینصلاحیت گروه آزمایش بالا بود. بنابراین، نتایج حاکی از آن بود که آموزش «برنامه گروهی فرزند پروری مثبت» بر احساس صلاحیت والدین مبتلا به اختلال اتیسم اثربخش است.

کلیدواژه ها:

برنامه گروهی فرزند پروری مثبت ، احساس صلاحیت والدین ، اختلال اتیسم