صدیقه مکاری - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه شیراز
سید فخرالدین افضلی - استادیار گروه مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه شیراز

آتش زدن یک عمل سریع و حاد برای تغییر محیط است. این عمل در اکو سیستم های طبیعی و اکو سیستم های تحت مدیریت انسان، می تواند از قدرت تخریبی و آلوده کنندگی بسیار زیادی برخوردار باشد . ضمن اینکه آتش نیز بر فعالیتهای بیولوژیک خاک و میکرو اورگانیسمها تاثیر به سزایی دارد که توصیه بر عدم آتش زدن جهت بهبود ساختمان خاک و دانه بندی آن لازم می باشد. بمنظور کاهش مصرف کودهای شیمیائی و تقویت و بهبود چرخه های بیولوژیک در مزرعه و تحقق امر کشاورزی پایدار با استفاده از مدیریت بقایای گیاهی نیشکر به جای سوزاندن آنها و مقایسه ی بقایای سبز و سوخته و فیلترکیک نیشکر، این تحقیق در موسسه ی تحقیقات و توسعه ی نیشکر امیرکبیر بصورت آزمایش گلخانه ای با استفاده از طرح فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج حاصل نشان داد که اثر تیمار بقایای گیاهی با افزایش سلامت خاک از فرسایش خاک و افزایش ریزگرد جلوگیری میکند.

بقایای سبز نیشکر، بقایای سوخت نیشکر، فیلترکیک، ریز گرد