روح الله کشمیری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب،تهران،ایران
محمد مهدی غیاثی - هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام،تهران،ایران

فضا آن نقطه از گیتی است که با معیارهایی چون مرکز و راه معنا می یابد و آنگاه به مکان بدل می گردد که روحی از معنا در آن دمیده شود. اجتماع می تواند همان معنایی باشد که انسان را از غار به بیرون کشید و ازدوره گردی در یک جا ساکن نمود. بشر در ذات خود از روز نخست به دنبال نشان هایی مشترک برای پیداکردن زبانی واحد در ابراز احساسات خود بوده و خاطره همان نقطه تلاقی است، همان خاطره ای که در روندزندگی اجتماعی معنا می یابد. از سویی دیگر زندگی اجتماعی انسان که روند تکاملی خود را در طی سالیان حفظ کرده بود، با ورود تکنولوژی نقش خود را در زندگی کم رنگ ساخته و می بینیم که تعریف آن در دنیایامروز به طور کلی تغییر کرده و جایگاه آن به حد قابل ملاحضه ای تنزل یافته است. یکی از روش های خاطره انگیز کردن یک مکان اجتماعی تاثیر یک فضای تعاملی است. پایداری اجتماعی به این معنا که افراد،اجتماعات و جوامع چگونه با یکدیگر زندگی می کنند، چگونه به اهداف توسعه ای دست می یابند و مرزهای فیزیکی و سرزمینشان را به عنوان کلیتی یکپارچه درک می کنند که ایجاد فضا هایی که بتواند تعامل را دربین مردم به وجود آورد کمک بسزایی خواهد داشت. واکاوی وتوجه هم زمان هریک درمعماری سبب ارتقایکیفیت زندگی و بالارفتن هم بستگی اجتماعی وحس تعلق محیطی می شود وازجرم وبذهکاری می کاهد و جامعه را درجهت آرامش بیشترسوق می دهد.در این مقاله که روش پژوهش در آن به شیوه کتابخانه ای می باشد سعی بر آن شده تا تا با نگاهی بر معماری و فضاهای تعاملی پیوندی میان زندگی اجتماعی خاطره انگیز که توسط تکنولوژی امروز احاطه شده است حس تعلق مکان به انسان بازگردانده شود.

مکان جمعی، زبان مشترک، خاطرات گروهی، پایداری اجتماعی