بررسی عملکرد اتصال ورق گاست با تغییر طول آزاد آن

امروزه استفاده از مهاربندی ضربدری برای مقاوم سازی سازه ها در برابر زلزله ها، بخصوص در مورد ساختمانهای بلند رواج زیادی یافته که از جمله دلایل آن می توان به سختی زیاد این مهاربندها و نیز دلایل اقتصادی اشاره نمود عدم شکل پذیری مناسب همواره یکی از بزرگترین معایب بادبندهای ضربدری بوده است. مطابق آئین نامه ها در نحوه اتصال بادبند به ورق گاست نقاهیداتی جهت افزایش شکل پذیری در سیستم مهاربندی ضربدری صورت گرفته است. ورقهای گاست در واقع عملکرد رضایت بخشی طی زلزله های پیشین از خود نشان داده اند. در این مقاله با تغییرات طول آزاد ورق گاست عملکرد آن را بررسی می نماییم. برای این کار یک ورق یه ضخامت MM ۲۸ و ابعاد ۴۰*۴۰ از جنس فولاد استفاده کردیم و طول آزاد ورق گاست را از مقدار ارائه شده در آئین نامه AISC (دو برابر ضخامت ورق گاست) به سمت خط آزاد خمش و بیشتر ار آن تا T ۴ تغییر می دهیم. ورقهای گاست مدل شده تحت اثر بار کششی تحلیل شده اند و نتیجه اینکه هر چه فاصله از محور خننثی بیشتر شود توزیع تنش بهتری روی لبه های ورق صورت میگیرد ولی افزایش این فاصله بیش از ۲T باعث ایجاد ابعاد نامناسب ورق اتصال می شود. و با توجه به موارد ذکر شده و آئین نامه میزان آ۲ مقدار مناسبی برای فاصله انتهای اتصال از خط آزاد می باشد.

کلیدواژه ها:

بادبند ضربدری ، ورق گاست ، طول آزاد ، افزایش شکل پذیری ، توزیع تنش