سید فتح الله ساجدی - دانشیار گروه عمران، دانشکده فنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد هواز، اهواز، ایران
مسعود حمزه پور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-گرایش مهندسی و مدیریت ساخت- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز- اهواز- ایران

مقاوم سازی سازه های بتن مسلح با استفاده از الیاف تقویت کننده پلیمری در مقایسه با سایر روش های مقاوم سازی به دلیل رسیدن به مقاومت بیشتر در ازای زحمت کمتر و بدون تغییر باقی ماندن ابعاد و شکل سازه پس از مقاوم سازی، به عنوان روشی متداول در سرتاسر جهان پذیرفته شده است. نسبت بالای مقاومت به وزن، مقاومت دربرابر خوردگی و حمل و نصب آسان، مواد تقویت کننده پلیمری را به عنوان گزینه ای مورد توجه در بسیاری از پروژه های مقاوم سازی مطرح کرده است. اخیرا روش جدیدی به منظور تقویت سازه های بتن مسلح به کمک مصالح تقویت کننده پلیمری به نام روش نصب در نزدیکی سطح/ روشنصب سطحی 3 مطرح شده است. کاربرد این روش ها با توجه به معضل خوردگی مصالح جایگزین فولاد در بتن تحت شرایط مهاجم و افزایش توان مقاومتی سازه های بتنی، افزایش یافته اند، که در میان شیوه های مورد استفاده می توان روش نصب سطحی به صورت کار گذاشتن میلگرد یا تسمه در شیارهای تعبیه شده را معرفی کرد. در این تحقیق سعی گردیده تا با معرفی کامل روش نصب سطحی به عنوان روشی موثر و مناسب در مقاوم سازی سازه های بتنی با مصالح کامپوزیت، مزیت های آن در مقایسه با روش تسلیح با اتصال خارجی 4 نشان داده شده و تحقیقات انجام شده بر کاربرد این روش در زمینه های مختلف مقاوم سازی مورد اشاره قرار گیرند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که افزایش مقاومت در روش نصب سطحی بیش از روش تسلیح با اتصال خارجی است و از طرفی کاربرد این روش، نگرانی های موجود در خصوص جداشدگی الیاف تقویت کننده را نیز مرتفع میسازد.

بتن، الیاف تقویت کننده پلیمری، روش نصب سطحی، شیارزنی، روش تسلیح با اتصال خارجی