اسماء نواب زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه
فریبا اورنگ - دا
شاهین بنکدار - دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی پزشکی، گروه بیومتریال

در این تحقیق الاستومرهای پلی اتر یورتانی بر پایه 4 و 4 دی فنیل متان دی ایزوسیانات (MDI)، پلی تتراهیدروفوران (PTHF) و هگزان دی ال (HD) به روش دو مرحله ای به نسبت های استوکیومتری متفاوت سنتز شدند و تحت تاثیر تابش پلاسما قرار گرفتند. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی هر نمونه قبل و پس از عملیات تابش پلاسما با روش طیف نگاری FTIR، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، اندازه گیری درصد تورم در آب و میزان ترشوندگی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تابش پلاسما تنها بر روی خواص سطحی در محدوده نانومتری موثر بوده و تاثیری در توده ماده ندارد. زیرا کاهش زاویه تماس مشهود بوده در حالی که افزایش درصد جذب آب ناچیز است. همچنین از آزمون سمیت سلولی برای بررسی زیست سازگاری نمونه ها بهره برده شد که بر اساس آن نمونه ها از زیست سازگاری مناسبی برخوردار بودند.

پلی یورتان، اصلاح سطح با پلاسما، نانوتکنولوژی، زیست سازگاری، پلاسما اسپری