حسین قربانیان - گروه حقوق، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران
آزاده موسایی نژاد - کارشناس ارشد حقوق تجارت بین الملل، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران،

اعتبارنامهها یا اسناد اعتباری، ابزاری هستند که بدون آنها تجارت آن سوی مرزهای ملی در سطحی مطلوب، میسر نخواهد بود.اعتبارات اسنادی و کاربرد صحیح آنها، قوانین ISP98 و UCP600 از درجه اهمیتی مشابه کنوانسیونها و موافقتنامههای تجاری برخوردارند.نیازی که برای این اسناد تشریح شد ناشی از نقش حیاتی آنها در سراسر جهان است. اعتبار اسنادی تجاری، بهعنوان ابزار پرداخت ، سندی قطعی و غیر قابل فسخ است که توسط بانک از سوی خریدار یا متقاضی، در جهت ضمانت پرداخت برای فروشنده یا ذینفع صادر میشود تا درصورت اثبات انجام تعهد ، طبق شرایط و مقررات سند اعتباری بهوسیله ذینفع و ارائه اسناد مورد نیاز تعیین شده مطابق با شرایط سنداعتباری، مشروط به آنکه ذینفع، تعهد مشخص شده را که سند اعتباری حاکی از آن است را انجام دهد وی محق به دریافت وجه آن شود.برعکس در خصوص اعتبار اسنادی تضمینی باید گفت؛ عملکرد این اسناد، تضمین پرداخت به نفع ذینفع است مشروط به اینکه متقاضی یاخریدار، تقصیر وی را در اجرای تعهد مندرج در قرارداد منعقده به اثبات نرساند. بهعلاوه؛ اسناد اعتباری تضمینی طیف گستردهای اعم از؛پرداخت های مربوط به نقل و انتقالات تجاری و تعهدات به صورت پرداخت مستقیم را در بر میگیرد. سوالی که در مقاله درصدد پاسخگویی به آن هستیم این است که آیا میتوان اعتبارات اسنادی تضمینی را به نحو شایستهای تعدیل کرد تا به جای اعتبارات اسنادی، نه همچون گذشته به همراه اعتبارات اسنادی، بتوانند معاملات بیع بینالمللی را تامین مالی کنند؟ آیا این ابزار را میتوان بهگونهای تعدیل کرد که مناسب وسازگار با شرایط طرفهای معینی باشند؟. بررسی وجوه افتراق و اشتراک و مزایا و معایب هر یک از این اسناد دیگر موضوعاتی هستند که به آن پرداخته خواهد شد. در پایان نیز ضمن نتیجه گیری از مباحث پیش رو به بیان پیشنهاداتی در این خصوص خواهیم پرداخت.

اعتبار اسنادی تجاری، اعتبارنامه تضمینی، ابزار پرداخت، ابزار تضمین، ضمانت