عادل محبی اشتیانی - دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر مرکزی

تبدیل مفهوم حفاظت محیط زیست به یک باور ذهنی و عادت، تنها راهی است که در نهایت به حفظ آن می انجامد.بهترین زمان برای ایجاد چنین باوری نیز از دوران کودکی است. در این زمینه مدارس نقش حیاتی دارند، اما آنچهمشخص است آن است که، مدیران و معلمان مدارس هنوز در این زمینه حساسیت لازم را پیدا نکرده اند و این درحالی است که کودکان ما خیلی زود مداد در دست میگیرند و بر روی کاغذ نقاشی می کنند. به این ترتیب می توانبه آنها اینگونه آموزش داد که همه اینها از چوب درست شده اند و با تراشیدن زیاد مدادها یا مصرف بیهودهکاغذها نباید موجب قطع درختان شد. در حین آموزش درباره هر عنصر طبیعی می توان شیوه حفظ آن را آموزشداد. آموزش درباره ارزش آب و ارزش گیاهان با کمک به کودک در کاشت دانه و مراقبت از آن و شیوه های بازیافتزباله همگی در کلاسهای مدرسه امکان پذیر است و می تواند مکمل برخی درسها باشد در حال حاضر متاسفانه درکشور ما این موضوع در کتاب های علوم به طور بسیار مختصر در نظر گرفته شدهاست. در پژوهش حاضر با مطالعهتحقیقات و پژوهش های انجام گرفته در حوزه ادبیات تحقیق، نویسنده سعی برآن دارد تا ابتدا به ضرورتهای حفظمنابع محیطی و جایگاه آموزش در مسائل محیط زیست اشاره نماید و پس از آن با معرفی مدارس سبز در این امر وبیان کارکردهای آن در حفاظت محیط زیست به جمع بندی کاملی در این زمینه بپردازد و در پایان به منظور بهره-برداری صحیح و افزایش کارایی این مدارس راهکارهای عملیاتی را پیشنهاد نماید.

حفاظت، فرهنگ، محیط زیست، مدرسه سبز