بررسی باغ ایرانی از منظر زیبایی شناسی

بشر امروز به سطحی از آگاهی رسیده است که میداند تنها با برآوردن نیازهای فیزیولوژیکی خود نمی تواند به سلامت کامل دستیابد، و باید سلامت روحی را نیز مد نظر قرار دهد. انسان می تواند درنتیجه تقابل خود با محیط پیرامونش به آرامش و امنیتبرسد. شاید بتوان گفت در ایران بدلیل وجود شرایط اقلیمی گرم و خشک ، این مسأله اهمیت بیشتری پیدا می کند. در حقیقت باغ ها درایران تنها برای مصارف مادی ساخته نمی شدند بلکه به نوعی برایتفریح و تفرج نیز بکار می رفتند، و توجه به جنبه های شاعرانه باغ از ویژگی های عمومی بنیادین فرهنگ ایرانی بوده است. از آنجاکه فرهنگ و ساختار دینی هر تمدنی است که نوع هنری آن تمدن را شکل می دهد، هنر باغ سازی در ایران را نیز می توان حاصل بینشقدسی ایرانیان در اعصار مختلف تاریخی نسبت به هستی شناسی دانست که تا به امروز نیز آثار آن قابل مشاهده است. اما متأسفانهتصور امروزین ما از باغ ایرانی بجای آنکه متوجه ترکیب سالم و کامل آن باشد ، بیشتر معطوف به یکایک اجزای آن شده است. به همینسبب است که گویی نشانی از زندگی و روح باغ در آن بچشم نمی خورد.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، زیبایی شناسی ، هنر اسلامی