کیوان لولویی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات
مریم گلشائیان - کارشناس ارشد پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
حامد صالح برمی - دانشجو دکتری تخصصی نانو دارو، دانشگاه علوم پزشکی تهران

پیش از سال های دهه 40 شمسی، فعالیت های انجام شده در حوزه حفاظت از نقاشی های دیواری در ایران، با مبانی نوین مرمت مطرح شده توسطهیئت متخصصان ایتالیایی (ایزمئو) در سال های پس از این دهه، منطبق نبوده است .اگر چه ریختن و یا تیشه ای کردن نقاشی های دیواریآسیب دیده و کشیدن گچ روی آنها توسط نقاشان، که در دوره های مختلف و با هدف بازسازی نقاشی انجام شده، نوعی رویکرد حفاظتی محسوبمی شود، اما شیوه ای است که از طریق بازسازی و نوسازی نقاشی ها، بدون حفظ اصالت اثر و متمایز با نوع عملکرد در سال های آغاز مرمت علمیو نوین صورت پذیرفته است .نمونه های بسیاری از نقاشی های دیواری به ویژه در آثار شاخص (اصفهان، شیراز و...) مشاهده می شوند که بهصورت چند لایه روی هم اجرا شده اند.آثاری که توسط استادان مطرح همچون مصورالملکی جواد رستم شیرازی در آن دوران بازسازی شده اند.اهداف این پژوهش، پس از بررسی پیشینه تحقیقات در این حوزه و آگاهی از عدم وجود مستندات و پژوهش های منسجم مربوط به این روند درسال های قبل از دهه 40 شمسی، نیز با نگاه به ضرورت شناخت این مستندات به منظور پیشبرد اهداف حوزه مرمت و پاسخگویی به پرسش ها وابهامات موجود در این زمینه تعریف شده است .موضوعاتی که ما را بر آن داشت تا در این مجال، با نگاهی کوتاه به برسی نوین روش نانوتکنولوژیبر مرمت آثار نقاشی و دلایل کاربرد آنها، نوع دیدگاه و روند مرمت سنتی را مورد کاوش قرار دهیم و نتایج بهبودی و مقایسه ای از مرمت را با روشهای سنتی و روش نانو بیان نماییم.

نانو پوشش، نقاشی ، مرمت نقاشی دیواری، نقاشی دیواری سنتی