نقش هندسه و سازه در شکل گیری فضاهای مسکونی ایران: نمونه موردی خانه طباطباییان

معماری ساماندهی فضاهاست، هندسه یکی از دانش هایی است که از دیرباز برای ساماندهی به شکل گیری روابط فضایی و کالبد فضاها و انتظام حرکت نیروهای سازه ای در ساختمان مورد استفاده قرار می گرفته است. در معماری نیز ارتباط فرم با سازه پیوندی ناگسستنی دارد که هندسه می تواند عامل هماهنگی آن ها باشد. هندسه این فرصت را برای طراح فراهم می آورد که مباحثی چون ساماندهی فضا، تناسبات، پیوند و یکپارچگی معماری و سازه، کنترل احجام، ساماندهی مسیر حرکت نیرو، هماهنگی با طبیعت اطراف و نیز وحدت در تمام اجزا بنا، همه را در کنار هم پاسخ داده و در نهایت عامل یکپارچگی همنوایی و هماهنگی تمام عناصر معماری باشد. معماری ادوار گذشته ایران همواره با استفاده از هندسه و شیوه های ترسیم غنی همراه بوده است تا جایی که آگاهی از قواعد ریاضی و ترسیم و اصول سازه ای منجربه تمایز میان معماران بوده است، اما در معماری عصر حاضر با جدایی دو رشته سازه و معماری شکافی میان این دو مفهوم ایجاد شده است که منجربه عدم هماهنگی سازه و معماری در بناها شده است. از میان فضاهای زندگی، خانه نزدیکترین فضا با انسان است که به طور روزانه از آن تاثیر می گیرد و بر آن تاثیر می گذارد، بنابراین توجه به کیفیت فضایی فضاهای مسکونی از ملزومات معماری است. هدف از تحقیق شناخت صحیح رابطه سازه و هندسه و میزان تاثیر این دو بر یکدیگر و همچنین در شکل گیری فضاهای مسکونی می باشد و در نهایت مدلی برای ارتباط بهتر سازه و هندسه ارائه می گردد.تا بتوان قدمی در جهت بهبود وضعیت فعلی معماری برداشت. برای درک بهتر و قیاس دقیق تر موضوع پژوهش را به صورت کیفی و کمی در خانه طباطباییان کاشان مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سازه ، هندسه ، فضاهای مسکونی ، خانه طباطباییان