بیژن عالی محمدی - کارشنای ارشد مهندسی عمران مدیر هنرستان رناسی اصفهان و کارشناسی اسیق دفتر فنی سد کارون 4

آب یک منبع تجدید پذیراست اما در حال حاضر با توجه به افزایش جمعیت توسعه ی صنعت و کشاورزی ومیزان مصرف بالای اب در مرز هشدار قرار گرفته و طبیعت نمیتواند خود را بازیابی کند بنابراین پاسداشت این منابع اندک وظیفه ی مشترک دولتها وملتها ست از سوی دیگر با توجه به شرایط اقلیمی حاکم بر کشور ما خصوصا در فلات مرکز و همچنین خشکسالی های پی در پی از سالیان دور طرح های زیادی از سوی کارشناسان و صاحبنظران جهت ابرسانی به فلات مرکزی ایران پیشنهاد گردیده که برخی اجرا و برخی دیگر دلایل مختلف هنوز اجرایی نشده است از آن جمله میتوان به تونلهای شماره 1،2و3 کوهرنگ اشاره نمود که با هدف خزر به دریای عمان وصل شده و از این طریق فلات ایران نیز اباد شود و میتوانیم که بدلایل مختلف اقتصادی سیاسی و فنی هیچ وقت این بلند پروازانه به مرحله اجرا در نیامد از طرح های دیگر میتوان به طرح بهشت آباد اشاره نمونه که طی آن قرار بود آب را از سرشاخه های کارون به زاینده رود و از آنجا به استان های مرکزی و کریری منتقل نماییند که با اعتراضات شدیدی از سوی نمایندگان مجلس و مردم استان های چهار محال بختیاری و خوزستان مواجه شده و عقیم ماند لذا در این تحقیق نگارنده بر آنست تا طرح پیشنهاد نماند که نه مانند پروژه ی ایرانرود غیر قابل اجرا و نه مانند تونل بهشت آباد تنش های سیاسی ایجاد نماید و درعین حال بتواند آب شیرین را به قلب ایران رساند به نظر میرسد که پروژه خط لوله ی انتقال آب از انتهای مسیر رود خانه کارون یا همان اروند رود (محل ریختن کارون به خلیج فارس)به فلات مرکزی ایران همهی این شرایط را بر آورده مینماید و دراین مقاله سعی شده تا برای اولین با ربه صورت جدی و علمی به این موضوع پرداخته و اثرات اجرای این طرح بر کیفیت اب شرب و توسعه ی پایدار نواحی مرکزی ایران بررسی شود

خط لوله انتقال آب،فلات مرکزی،تامین آب شرب،توسعه پایدار ،محیط زیست