ایوب دامیار - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
صادق پناهی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه تربیت مدرس
حمزه شکوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه یاسوج

مشارکت و به طور خاص مشارکت سیاسی ، سودمندی های بسیاری دارد. و یافته های پژوهش های علمی در چند دهه اخیر درستی - این سخن را تأیید می کند ؛ اما رویش نهال مشارکت در محیط مناسبات انسانی آسان نیست. در این محیط همواره موانعی وجود دارد که راه مردم را برای دسترسی به مراکز قدرت یا نظام های تصمیم گیری سد می کند. البته نباید انتظار داشت که هیچ گونه موانعی در راه رسیدن به مشارکت وجود نداشته باشد. به قول جبران خلیل جبران «در کوتاهترین راهها نیز موانعی وجود دارد»اما علیرغم حساسیت مفهومی این اصطلاح و تأکیداتی که درباره هموار سازی روند مشارکت سیاسی شده است همواره موانعی بر سر راه تحقق مشارکت سیاسی واقعی در ایران وجود دارد. لذا ما در این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال اصلی هستیم : که موانع تحقق مشارکت سیاسی مطلوب در ایران کدام اند؟ و همچنین کوشش شده است که درپاسخ به سوال بالا این فرضیه که در کشور ایران مهم ترین موانع مشارکت سیاسی عبارتند از: دولت محور بودن طبقه متوسط، احساس ناامنی نهادینه شده در مردم و شکاف جنسیتی (اولویت دادن به نقشمردان نسبت به زنان در مسائل سیاسی) اثبات شود.