بررسی تعهدات بین المللی دولتها در قبال پناهندگان با تأکید بر عملکرد دولت ایران در خصوص پناهندگان عراقی

پناهندگی جز اصطلاحاتی است که در نظام حقوق بین الملل علی الخصوص شاخه حقوق بشر بسیار مورد استفاده قرار گرفته است و دارای سابقه طولانی است. بعد از جنگ جهانی اول و با شدت گرفتن درگیری هایمسلحانه در جهان ابعاد جدیدی برای مسأله پناهندگی به وجود آمد، به همین علت تلاش های زیادی برای تعیین وضعیت و حقوق پناهندگان آغاز گردید که منجر به تصویب کنوانسیون 1951 و پروتکل 1967 گردید.هدف کلی تحقیق حاضر مطالعه حقوق پناهندگان از منظر اسناد بین المللی به عنوان یکی از مهمترین چالشهای حقوق بشری در عصر حاضر و همچنین بررسی میزان برخورداری پناهندگان عراقی از این حقوقدر دولت ایران می باشد. با بررسی متون و محتوی مطالب و همچنین با توجه به اسناد و مدارک موجود مشخص شد که پناهندگان عراقی در ایران از پاره ای از حقوق منجمله: حق آموزش و تعلیمات عمومی، حقاشتغال و بیمه برخوردار بوده اند اما به دلیل اینکه در حقوق ایران قوانین منسجمی راجع به حقوق پناهندگان وجود ندارد و دولت ایران به اغلب معاهدات و کنوانسیونهای و متون بین المللی مربوط به پناهندگان ملحق نشده است همواره نقوص و کاستی های در این زمینه وجود دارد