بررسی تحولات آوایی «g» آغازین در زبان فارسی با تکیه بر گویش بشاگردی
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: همایش بین المللی جستارهای ادبی، زبان و ارتباطات فرهنگی
- کد COI اختصاصی: LANGUAGE01_037
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 756
نویسندگان
دانشیار دانشگاه شهید بهشتی
دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور تهران
چکیده
آشنایی با زبان ها و گویش های گوناگون ایران زمین باعث اتحاد و یگانگی میان اقوام گوناگون می گردد. درسواحل شمالی خلیج فارس نیز که از دیر باز شاهراه ارتباطی شبه قاره هند و مناطق شمالی ایران بوده است از فرهنگ و گویش دیرینه ای برخوردار است کهتا کنون کمتر به آن پرداخته شده است . گویش بشاگردی ، که در سواحل خلیج فارس و ناحیه ی کوهستانی بین سه استان هرمزگان ، کرمان و سیستان و بلوچستان قرار دارد ، به دلیل وضعیت اقلیمی و صعب العبور بودن برخی از مناطق آن ، در طول تاریخ روابط محدودی با مرکز و مناطق همجوار خود داشته است و همین امر باعث گردیده ، بسیاری از ویژگی های زبانی ایرانباستانی را در خود حفظ کند .که از آن جمله می توان به رواج خوشه واجیgva در آغاز بسیاری از واژگان اشاره کرد که بر اساس الگوی هجاییccvc تولید می شود که در زبان فارسی امروز به go،va ، bo یا baتبدیل شده است. گمان غالب بر آن است که صامت «v» در آغاز این گونه از واژه ها ، صورت کهن آن است که با گذر زمان به «g» و « b» بدل گردیده است ؛ اما نگارنده بر آن است که با توجه به نمونه های بازمانده از فارسی کهن در گویش بشاگردی ، این گونه از واژگان در آغاز « g» و «v» را توأمان داشته اند که بر اساس نظریه ی اقتصاد زبانی و برای ساده سازی واژگان ، یکی از همخوان های آغازین آن حذف گردیده یا به آوای دیگری تبدیل شده است .کلیدواژه ها
واج g - گویش بشاگردی - تحول آوایی- ساده سازیمقالات مرتبط جدید
- انعکاس اهمیت گل و گیاه در ادبیات ایران
- بررسی ارزشهای انسانی در عرفان و ادبیات صوفیانه ایرانی
- The Problems faced by EFL Teachers in Teaching English Speaking Skills to the Iranian Students in Three Top Language Institutes in Iran
- تطور نهادهای اجتماعی و فرهنگی سرزمین های خلیج فارس شرقی از ورود اسلام تا پایان قرن چهارم هجری
- Artificial Intelligence-powered Vocabulary Instruction: A Study on Recall and Retention in English for Specific Purposes
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.