مرضیه اکرمی - گروه معماری، واحد مشهد ،دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
خسرو افضلیان - گروه معماری، واحد مشهد ،دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد، ایران

به دلیل رشد شهرنشینی دهه های اخیر در ایران، الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد انبوه مسکن،سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحی ها گشته است. با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیطمسکونی در شهر به عنوان محیطی تاثیرگذار بر روحیه و نشاط ساکنین مجموعه های مسکونی که از محیطهای مهم زیستی- انسانی می باشد، لزوم توجه به مسکن و ایجاد فضاهایی که در برقراری تعاملات اجتماعی وارتقای روابط همسایگی مؤثر باشد بیشتر نظر ما را به خود جلب می کند. فضاهای جمعی یک مجتمعمسکونی، اگر از طراحی مناسب برای تجمع ساکنین برخوردار باشد، می تواند به عرصه هایی برای تعامل و تبادلنظر ساکنین مبد ل گردد. این فضاها را می توان به نوعی در امتداد فضاها و عرصه های زندگی خصوصیافراد دانست که وجود آنها در یک مجتمع مسکونی حیاتی است. از این رو فضای عمومی به عنوان عاملی که میتواند پویایی اجتماعی، فرهنگی و روانی افراد را سبب شود مورد توجه این تحقیق قرار گرفته است. اینگردآوری با روش کیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بررسی شده است که در آن ابتدا به بیان و بررسی لزومحس اجتماع و زندگی جمعی پرداخته است و سپس نقش فضاهای عمومی مجتمع مسکونی در افزایشتعاملات اجتماعی بررسی خواهد شد و در انتها به ارائه راهکارهای موثر در جهت تعامل پذیر شدن فضاهایعمومی مجتمع مسکونی پرداخته خواهد شد.

مجتمع مسکونی، فضاهای جمعی، فضاهای عمومی، تعاملات اجتماعی