مهسا پلنگ رودی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی.مازندران.آمل

باغ به مثابه تمثالی از بهشت، همواره در میان باورهای ایرانیان، جایگاه مقدسی داشته است. برخلاف اندیشه های رایجمبنی بر هویت و ساختار یکسان باغ ایرانی در طول تاریخ، شاخصه های اصلی باغ سازی در ادوار گوناگون بسیار متغیر بودهاست. به نظر می رسد این تفاوت ها با تغییر آیین های دینی که تعاریف متفاوتی از بهشت آرمانی ارائه می دهند، نمود بارزترییافته و مستلزم تأملی دقیق تر است. این پژوهش سعی بر این دارد تا ضمن بررسی تاریخی باغ های ایرانی در دوران اسلامی وبا اشاره به نمونه های باغ های ایرانی در این دوره به دیدگاه ها و تعاریف و توصیفات پژوهشگران آن دوره بپردازد و همچنیندر بررسی تاریخی به چهار دوره آغاز اسلام تا سلجوقی ، تیموریان ، صفویان و قاجاریه پرداخته می شود. دراین تحقیق بامطالعه کتب و مقالات متعدد و سایر منابع با روش تحقیق تحلیل محتوا به ویژگی های تاریخی هر دوره در باب باغ ایرانی میپردازیم بررسی ها نشان می دهد که فضای باغ ایرانی همان گونه که توسط آبراه هایش دقیقا مشخص شده ، نظم کیهانیجهانی منظم را نشان می داد که طبق قانون الهی حیات وجود دارد. با ظهور دین اسلام و امتزاج فرهنگی آن با کشورهایمغلوب و با توجه به نگاه آن به طبیعت و عناصر طبیعی ، نه تنها باغ سازی ایرانی طرد نشد. بلکه از جانب دین جدید پذیرفته وبه سایر ممالک تحت سلطه نیز صادر شده است.

باغ ایرانی ، عناصر طبیعی ، بررسی تاریخی، باغ سازی